Μη μ’ αφήσεις εδώ

‘Όσα τσιμπούρια γνώρισα ποτέ να μη γνωρίσεις
Άνθρωπε, σε συγχώρεσα.  Έλα να μ’ αγαπήσεις...’

Όσες και ν’ αντέχεις, εγώ μπορώ περισσότερες! Και... σε περίπτωση που δεν με πιστεύεις, έχω όλη την καλή διάθεση (και τα... κότσια!!!) να σου το αποδείξω!

Έχω τόση αγάπη να δώσω και τόσα να σου πω με το βλέμμα... Μα όλα τ’ ‘ακούνε’ τα κάγκελα πίσω από τα οποία κλαίει και φεύγει η ζωή μου...

‘Αδύνατο, λίγο κουτσό και κάπως πεινασμένο.
Έτσι με βρήκαν κι έγιανα για να σε περιμένω...’

‘Μια μικρή αδεσποτούλα και με μια καρδιά χρυσή,
είμαι εγώ η Δεσποινούλα που θυμίζω πειρατή!’

Πήγα στα σύννεφα και γύρισα πίσω... Κάτι με κράτησε εδώ. Θέλω να πιστεύω πως δεν έκανα λάθος. Το ένστικτό μου είναι αυτό που με κάνει να είμαι σίγουρη πως... η στιγμή που θα μπω στο νέο μου σπίτι και μια οικογένεια θα γίνει μια μεγάλη αγκαλιά και για μένα είναι κοντά. Πολύ κοντά.

‘Με λένε σπάνιο θηλυκό κι εγώ πολύ γελάω.
Δεν έχει νόημα να ζω σαν ένα εμπόρευμα φτηνό.
Πότε από κει. Πότε από δω. Σε κόσμο που πονάω....’

‘Ύπνο ζητώ και λιχουδιές και βόλτες με καμάρι και πήγαινέ με όπου θες, σαν να ’μαστε ζευγάρι...’

Ξέρω. Μόλις ακούσεις τη ράτσα μου, έστω και ως ημίαιμο, όπως είμαι εγώ, το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι... Να ένας καλός φύλακας. Μόνο που εγώ δεν είμαι το pitbull που φυλάει αλλά το pitbull που φιλάει. Σου κάνω;

‘Θέλω γλυκόλογα και χάδια και να με πάρεις αγκαλιά, να ζήσουμε μέρες και βράδια και έξω να ’μαι από κλουβιά...’